پيام
+
قصه گو ديگه هيچ وقت قصه نگو
از همون اولش از قصه بدم ميومد!
از افسانه بيزار بودم!
از اسطوره بيزار بودم!
اما...
حالا زندگي خودم شدم يه پا قصه ي افسانه اي که اتفاقا اسطوره اش يه دختر خشک و بي روحه!
يکي بود ،يکي بود،يکي بود...يکي بود!
هميشه يکي بود!اما اون يکي چجوري بود؟!
از اولش وقتي هنوز آغازي نبود..اين دخترک بود و بود!
اين دخترک ديوونه بود؟نه به خدا عاشق نبود!
اين دخترک افسرده بود؟نه به خدا عاشق نبود!
اين دخترک روحش تيکه تيکه شده بود!از سر ندونم کاري رفته بود خودشو انداخته بود بين يه جماعت بيکار و دندون تيز کرده و قحطي زده!
آدماي شکم گنده اي که مثل طبل تو خالي بودن!
آدمايي که با انگشت دخترک رو به همديگه نشون ميدن!
به خدا حماقت کردم!حماقت کردم از لاک خودم اومدم بيرون حماقت کردم !
كات ديگه همه چي تموم شده شما ادما خيلي كثيفين خيلي