آدم،
تا جوونه به فکر پیری نیست!
پیر که شد،
پیر که شد...
پیر که شد ...
پیر که شد می‌ره می‌شینه روبه‌روی شومینه، یه پاش‌و می‌ندازه رو اون یکی پاش، عینک‌ش‌ُ چندرغاز بالاتر می‌ذاره، کُتش رو می‌ندازه بالا؛ و سعی می‌کنه کتاب بخونه
و خودش رو بذاره جای نقش اوّل داستان
– که هنوز جوونه –
و به‌یاد نیاره،
روزایی که جوون بود
و فکر می‌کرد
هیچ‌وقت کارش به کتاب خوندن پای شومینه نمی‌کشه.

_________________

آیا می‌دانید که
دانش‌مندان هنوز پی نبرده‌اند
چرا با این‌که پوست دایناسورها این‌قدر کلفت بوده،
نسل‌شان منقرض شده؟

 ______________
شکلک‌های مسنجر،
می‌تونن،
همه‌ی اداهایی که می‌خوام رو،
بدون سرفه،
عطسه،
خمیازه،
لهجه،
ترس،
لودگی،
خجالت،
خنده،‌
تمسخر،
دلتنگی،
اندوه،
خستگی
یا سوء تعبیر
برات در بیارن.
امّا ورژن مسنجر من،
از اون‌ی که تو هر روز استفاده می‌کنی
یه شب‌به‌خیر و نیم،
قدیمی‌تره...

_________________

 خواب‌م می‌یاد.
پینوکیو می‌خوابه.
وجدان‌ش‌م می‌خوابه.
پدر ژپتو می‌خوابه.
گربه نره می‌خوابه.
پری مهربون می‌خوابه.
همه‌ی گوسفندایی که از رو من‌ و تو پریدن، می‌خوابن.
همه‌ی پورن‌استار‌ای دنیا می‌خوابن.
همه‌ی فَن‌های کریس می‌خوابن.
همه‌ی نویسنده‌های دیوونه می‌خوابن.
همه‌ی قهرمان‌ها می‌خوابن.
اون وقت من بیدارت می‌کنم و به‌ت شب‌به‌خیر می‌گم.